بینامتنیت و شعر حجم ؛ بررسی کارکرد نظریه ی بینامتنیت در کتاب « هفتاد سنگ قبر» اثر «یدالله رویایی»

شعر حجم یا حجم گرایی(espacementalisme) یکی از جریان های شعری ایران است که در زمستان 1348 با انتشار بیانیه ی شعر حجم رسمیت پیدا کرد. از میان تمام کسانی که این بیانیه را امضا کردند، یدالله رویایی توانست با اشعار خود این جریان شعری را نهادینه کند و یکی از برجسته ترین شاعران حجم سرای ایران و جهان لقب بگیرد. بینامتنیت یکی ازمهم ترین نظریات ادبی است که نخستین بار توسط ژولیا کریستوا مطرح شد که در نهایت منجر به نظریه ی مرگ مولف شد. در باب بینامتنیت دو دیدگاه و مکتب مختلف وجود دارد.دیدگاه نخست که دیدگاهی سنتی تر است ، خود را محدود به بررسی ارتباط بین یک متن و متن های پیشین می کند. در این دیدگاه ، بینامتنیت به معنای روابط واضح و روشن، چون نقل قول های مستقیم، تضمین و.. می باشد. دیدگاه دوم که از دیدگاه اول تئوری تر و مدرن تر است، دیدگاه کسانی چون ژولیا کریستوا ، رولان بارت و ژاک دریدا است، که معتقدند هر متنی بینامتن است. در این پژوهش، پس از توضیح شعر حجم و ویژگی های شعری رویایی و نیز بینامتنیت و انواع آن، به عنوان فرضیه ی اصلی ، نشان داده می شود که مدل سرایش شعر در کتاب « هفتاد سنگ قبر» با نظریه ی « بینامتنیت » )کریستوایی) و نظریات وابسته به آن ارتباط دارد.